Poskromienie Złośnika

• Jeśli słowem najczęściej używanym przez twoje dziecko jest NIE,
• jeśli każda próba nawiązania z dzieckiem rozmowy kończy się awanturą,
• jeśli ciągle jesteś wzywana do szkoły i krytykowana za zachowanie Twojego dziecka,
• jeśli masz wrażenie, że wychowanie dziecka to nieuchronny ciąg porażek,
• jeśli czujesz się bezradna i tracisz wiarę w swoje umiejętności wychowawcze,

 

Przyjdź!!! - te warsztaty są dla Ciebie

„Poskromienie Złośnika – czyli, jak konstruktywnie wykorzystać siłę agresji”

Spotykamy się raz w tygodniu na 1,5 godziny w małych, kilkuosobowych grupach. W tym samym czasie, w sali obok, nasze dzieci mają zajęcia z terapeutami. A my, mając zapewniony „święty spokój” i wolną głowę, zastanawiamy się wspólnie nad rozwiązaniem konkretnych, codziennych problemów, przed którymi stawiają nas dzieci.

Podstawowy cel, jaki nam przyświeca to nauczenie się słuchania co nasze dzieci mówią do nas, co nam komunikują i czego od nas oczekują. Wymaga to od nas nauki uważnego słuchania, wczucia się w emocje dziecka, zrozumienia motywów, które kierują jego zachowaniem. W ten sposób budujemy podstawę wzajemnych relacji opartych na zrozumieniu i zaufaniu.

W czasie warsztatów uczymy się, jak rozmawiać, jak przekazywać jasne komunikaty, jak negocjować, jak kontrolować emocje, jak chwalić a jak nie karać, jak zachęcać do współpracy. Ćwiczymy niełatwą umiejętność otwartego porozumiewania się w rodzinie; wyrażania i nazywania uczuć, jasnego stawiania granic, ponoszenia odpowiedzialności za swoje zachowanie.

Nieraz trzeba zmierzyć się z własnymi wspomnieniami z dzieciństwa, zapamiętanym do dziś niezrozumieniem, niesłuszną karą, upokorzeniem czy lekceważeniem. Jak w lustrze przeglądamy się w naszych doświadczeniach i w doświadczeniach innych rodziców. Wokół nas są ludzie nam przyjaźni, serdeczni, gotowi dzielić się własnymi doświadczeniami. Wszyscy w czasie warsztatów mówimy sobie po imieniu, nie oceniamy się wzajemnie, nie krytykujemy, nie dajemy rad. Słuchamy, myślimy, dyskutujemy. Jesteśmy razem.

Nasze rozmowy, wymiana doświadczeń i dyskusje nad omawianymi tematami powodują, że zaczynamy inaczej patrzeć na nasze dzieci, nasze metody wychowawcze i na nas samych. Aktywne uczestnictwo w warsztatach ułatwia nabycie samoświadomości własnych postaw rodzicielskich, celów wychowawczych, stosowanych metod i konsekwencji, które przynoszą. Korzyści z uczestnictwa są więc dwojakie; z jednej strony uczymy się praktycznych umiejętności, z drugiej poszerzamy wiedzę o sobie.

Zajęcia mają charakter warsztatów pedagogiczno - edukacyjnych, składają się z krótkich omówień poszczególnych zagadnień i tematów. Najważniejsza część naszych spotkań to ćwiczenia praktyczne, odgrywanie scenek, wcielanie się w różne role. Dużo przy tym śmiechu i zabawy ale też przeżywamy wiele „olśnień”: „ach, więc mój syn tak może myśleć!” „robię to samo, co tak mnie denerwowało u mojej mamy!”, ”więc to dlatego zawsze się złości, kiedy go o coś proszę”, „ moje dziecko czuje się bezradne a ja widzę tylko jego złość” itd.

Zajęcia nie kończą się po 1,5 godzinie, trwają dalej... a przynajmniej powinny. Naszą pracą domową jest próba zastosowania nabytych umiejętności i wiedzy w konkretnych sytuacjach domowych. Każde zajęcia zaczynamy od omówienia naszych sukcesów i porażek.

Wspieramy się wzajemnie, dzielimy się porażkami i sukcesami, poznajemy siebie i z każdą chwilą coraz bardziej rozumiemy nasze dzieci. I kochamy je ze zdwojoną siłą.

 

W chwilach zwątpienia czytamy, jak mantrę:

• Nie załamuj się! Wychowując dzieci jesteśmy wszyscy na trudnej, krętej i często bardzo krętej ścieżce. Od nas zależy czy wyjdziemy razem, trzymając się za ręce z naszymi synami i córkami, na szeroką, słoneczną i prostą drogę.
• Nie poddawaj się! Na sukces trzeba zapracować – to banalne powiedzenie – w przypadku wychowania dzieci jest w 100% prawdziwe. Nie zawsze nam się udaje, stale popełniamy błędy, zniechęcamy się – to normalne. Ale .... trening czyli mistrza. W końcu się uda.
• Twoje dziecko Cię kocha i potrzebuje – uwierz w to! Spójrz na poniższe wyniki badań!

 

Wyniki badań przeprowadzonych przez CBOS wśród młodzieży. Autorka badań zadała te same pytania rodzicom i zapytała, jak ich zdaniem odpowiedziały ich dzieci. Wyniki poniżej.

Pytanie	Udzielona odpowiedź:	Wyniki CBOS odpowiedzi dzieci [%]	Wyniki przewidziane przez rodzica [%]
1. Na czyim uznaniu najbardziej Ci zależy?	Matki	51	5 - 15
	Ojca	36	5 - 10
	Sympatii	20	50 - 60
	Przyjaciół	20	50 - 60
	Kolegów	14	85 - 95
2. Osoby najbardziej przez Ciebie lubiane:	Matka	58	30
	Sympatia	30	60 - 70
	Ojciec	27	15 - 20
	Przyjaciele	20	70
	Koledzy	7	30
3. Na kogo możesz liczyć w trudnych sytuacjach?	Matkę	64	50
	Ojca	27	45
	Przyjaciół	27	40
	Sympatię	23	60
	Rodzeństwo	14	20
	Kolegów	7	25

Joanna Szymańska Rok: 2004
Czasopismo: Remedium Numer 5
Autorka jest psychologiem klinicznym, kierownikiem Pracowni Profilaktyki Zagrożeń w CMPP.

Warsztaty trwają od marca 2008. Oparte są na programie „Jak słuchać, żeby dzieci mówiły. Jak mówić, żeby dzieci słuchały?” opracowanym przez Zofię Śpiewak oraz Joannę Sakowską, które przeniosły na grunt polski filozofię i założenia słynnej książki A. Faber i E. Mazlish opublikowanej w Stanach Zjednoczonych pod tym samym tytułem.

Tematy podejmowane na warsztatach w ramach programu:

• Oczekiwania. Do czego wychowujemy dzieci?
• Granice, stawianie i egzekwowanie.
• Uczucia, dobre czy złe. Jak je wyrażać, jak ich nie tłumić.
• Jak radzić sobie z uczuciami swoimi i naszych dzieci?
• Czy empatii można się nauczyć i do czego to się może przydać?
• Jak zachęcać dzieci do współpracy i jak samemu nauczyć się współpracować?
• Karać czy uczyć ponoszenia konsekwencji? Jak to zrobić?
• Rozsądne rozwiązywanie problemów i konfliktów, na czym to polega?
• Negocjacje bez porażek.
• Samodzielność naszych dzieci; wartość czy źródło lęku.
• Wpisywanie dziecka w role czyli jak wychowywać bez krzywdzących stereotypów, porównań i wartościowań.
• Jak mądrze i przekonująco chwalić.