Broker edukacyjny - praca, nauka, doświadczenie

Magazyn Dobre Praktyki
http://dobrepraktyki.ehost.pl/nr20/artykul_20_3.php

Broker edukacyjny – praca, nauka, doświadczenie

Jest tylko jeden sposób nauki – poprzez działanie.
Paulo Coelho

Broker edukacyjny to zawód XXI wieku. Powołany do życia w Stowarzyszeniu Pomocy Osobom z Problemami Emocjonalnymi SPOZA, jest swoistym dzieckiem zespołu pracujących przy jego współtworzeniu specjalistów. W 2007 roku, został staraniem Stowarzyszenia zarejestrowany w Klasyfikacji Zawodów MPIPS z kodem zawodu nr 235911 (Dz. U. z 2007r. nr 106, poz. 728), w grupie 2359 „Specjaliści szkolnictwa i wychowawcy gdzie indziej niesklasyfikowani”. Aktualnie w Stowarzyszeniu SPOZA, na co dzień, pracuje dwóch brokerów edukacyjnych, wspierając się wzajemnie w zakresie przeszukiwania dostępnej oferty szkoleniowej, oraz bezpośredniej pracy z klientami Poradni. Tylko taka dobra i pełna wzajemnego zaufania współpraca, ułatwia brokerom niełatwe funkcjonowanie na trudnym i wąskim rynku nieodpłatnych szkoleń. Często, tylko wspólne działanie pozwala na wczesne wykrycie najkorzystniejszych dla naszych skromnie sytuowanych klientów, niszowych możliwości edukacyjnych.

Aktualnie wypracowywane standardy działania brokera edukacyjnego są modyfikowane i dostosowywane do wymogów oraz zgłaszanych w trakcie pracy dydaktycznej potrzeb, niejako na bieżąco – tworząc podstawy i metodologię nowego zawodu. Generalnie rzecz ujmując, broker edukacyjny pracuje w zespole specjalistów: doradcy zawodowego, psychologa, coacha, asystenta społecznego, pracownika socjalnego oraz pośrednika pracy. Włącza się w drugiej kolejności, po wskazaniu takiej potrzeby przez specjalistę „pierwszego kontaktu” tj. doradcę zawodowego lub pośrednika pracy. Broker jest również zobowiązany skierować klienta do innego specjalisty (psychologa, coacha, pracownika socjalnego), jeśli w trakcie pracy z klientem uzna, że istnieje taka potrzeba. W przypadku zaistnienia omawianej sytuacji, najwcześniej jak tylko pozwalają na to realia pracy, w sprawach związanych z konkretnym klientem konsultuje się z innymi specjalistami zespołu Poradni. Jest sprawą oczywistą, iż w trakcie pracy z klientem broker zachowuje należyty dystans zarówno do problemu, jak i osoby prowadzonego klienta. Ale wysłuchuje ze zrozumieniem i empatią zgłaszane przez niego potrzeby, bezstronnie podchodząc do prezentowane przez niego postawy. Dopiero zachowanie tych wszystkich przesłanek pozwala na budowanie autorytetu brokera i postrzeganie jego osoby, jako specjalisty służącego taktowną pomocą i metodologicznym wsparciem. Praca brokera związana jest z łatwością nawiązywania kontaktów i tzw. relacji międzyludzkich. Niestety broker, podobnie jak przedstawiciele innych specjalności, na co dzień prowadzący prace usługowe dla innych ludzi, narażony jest na syndrom wypalenia zawodowego. Dlatego niezwykle ważnym, wydaje się wypracowanie prawidłowych mechanizmów samoobrony, w postaci superwizji i zespołowego omawiania trudnych przypadków. Takie np., cotygodniowe, prowadzone z zachowaniem poufności spotkania, ułatwiają wielowymiarowe zapoznanie się z problemem klienta, pozwalając na należyte i rzetelne zmierzenie się z zagadnieniem. Reasumując, należy podkreślić, iż zasadniczym celem pracy brokera edukacyjnego jest właściwe określenie potrzeb klienta w zakresie edukacji. W praktyce działania częsty problem stanowi dopasowanie deklarowanych przez klienta potrzeb, do wachlarza jego możliwości poznawczych: fizycznych, psychicznych, intelektualnych, oraz emocjonalnych. Często samo wskazanie dostępnych na rynku ofert edukacyjnych, to dopiero początek pracy z klientem, który oczekuje pilotażu brokera od momentu wyboru oferty, na rozpoczęciu nauki kończąc. Szczególnie istotnym aspektem takiego długofalowego wsparcia uwzględniającego możliwości i ograniczenia klienta (finansowe, geograficzne, merytoryczne etc.), jest praca z osobą z niepełnosprawnością, która po wieloletniej przerwie podejmuje dalszą decyzję edukacyjną. Pierwszym zadaniem brokera współpracującego z innymi specjalistami jest jej przekonanie do zmiany dotychczasowego, najczęściej biernego trybu życia, i przepracowania związanych z nim złych nawyków i przyzwyczajeń.

Szczególnie pomocna może być aktywizacja społeczna klienta przejawiająca się w namawianiu do uczestnictwa w zajęciach grupowych – warsztatach, szkoleniach, grupach terapii zajęciowej, związanych z nabywaniem tzw. umiejętności miękkich, niekoniecznie związanych z nabywaniem konkretnych umiejętności potrzebnych na rynku pracy. Wielkiego taktu i zrozumienia indywidualnych potrzeb klienta wymaga wspieranie jego samodzielności, poprzez podejmowanie indywidualnych działań i zamierzeń, przy jednoczesnym umacnianiu w podjętym wysiłku, oraz delikatnym stawianiu kolejnych wyzwań. Tylko takie holistyczne podejście może zaowocować przełamaniem dotychczasowego stosunku do własnych potrzeb i możliwości, w praktyce sprowadzając się do przekonania osoby z niepełnosprawnością, że warto się uczyć, przekwalifikowywać, rozwijać zdolności i nabywać nowe umiejętności. Zaś sukces klienta jest często najbardziej wymierną miarą zadowolenia i satysfakcji, dobrze wykonanej pracy, stanowiąc dla brokera edukacyjnego, swoistą miarę mobilizacji zawodowej.

Grażyna Przybysz
Aktywność zawodowa i społeczna osób z niepełnosprawnością – studium przypadku Anna K. Anna K – lat 28 stan po operacji nowotworu guza mózgu – połowiczny niedowład, oraz całkowita utrata wzroku. Mieszka z rodziną: niepracującą zawodowo od 1991 roku – matką i młodszym bratem, nadal uczącym się. Ojciec zaradny i operatywny, nie jest jednak w stanie nieustannie łożyć na utrzymanie rodziny. Jednym z głównych źródeł utrzymania jest renta socjalna Anny. Anna, posiadając już orzeczenie o niepełnosprawności, kontynuowała naukę w szkole średniej, w trybie dziennym w swoim macierzystym LO i przystąpiła do egzaminu dojrzałości uzyskując bardzo wysokie oceny. Doradca zawodowy, psycholog i broker edukacyjny z Poradni pracowali równolegle z matką i córką pod kątem edukacji Anny. Bez zapewnienia rodzinnego wsparcia Anna nie podjęłaby dalszej nauki. Obie kobiety otrzymały wsparcie od zespołu pracowników Poradni. W jego wyniku Anna K. podjęła naukę na studiach psychologicznych, zaś jej matka rozpoczęła naukę na kursie dokształcającym, umożliwiającym odnalezienie się na otwartym rynku pracy. Jako broker edukacyjny wielokrotnie spotykałam się z Anną. Pomagałam w załatwianiu rozmaitych formalności. Przede wszystkim wypełniłam w obecności Anny jej zgłoszenie i ankietę osobową potrzebną do rejestracji na studia. Przywiozłam z PFRON dokumenty potrzebne do uzyskania dofinansowania nauki w ramach programu Student II, oraz sama je wypełniłam. Matka dziewczyny zawiozła dokumentację i złożyła w PFRON. Ze względu na pewną nieporadność matki w tym zakresie poszłam z nimi, aby dopełnić formalności przy osobistym zgłoszeniu na uczelni. Okazało się, że należy z góry opłacić czesne. W tej sytuacji Anna K. nie mogłaby podjąc nauki. Napisałam pismo do Działu Kwestury z prośbą o wstrzymanie konieczności opłat do czasu uzyskania pieniędzy z Funduszu. Również w tej kwestii nawiązałam kontakt z innymi pracownikami uczelni, a także z pełnomocnikiem d/s ON. Regułą jest, że pełnomocnik podejmuje działania dla studenta dopiero w trakcie roku akademickiego. Bez moich wielokrotnych próśb i monitów telefonicznych Anna z braku środków finasowych, nie zostałby studentką I roku psychologii. W załatwieniu sprawy pomogła pełnomocnik ON. Jest to pierwszy przypadek w historii tej uczelni, że przyjęto studentkę bez zapłaconego czesnego. Poza tym, zwracałam się do OPS o przyznanie dla Anny, na 2 dni w tygodniu, asystenta pomagającego w dojazdach i w sprawnym funkcjonowaniu w (początkowym okresie), na terenie samej uczelni i o przyznanie środków na opłacenie tego asystenta. Nawiązałam bezpośredni kontakt z Centrum Asystentów przy Biurze Polityki Społecznej m.st. Warszawa, z prośbą o przydzielenie asystenta na 2-3 dni w tygodniu. Poza tym bezpośrednio skontaktowałam Annę z pracownkiem Centrum. Cała historia zakończyła się happy endem. Anna K. studiuje psychologię. Bardzo szybko zaadaptowała się do wymogów studenckiego życia. Nadal prowadzę monitoring telefoniczny dziewczyny. W grudniu Anna przyjdzie do Poradni na zajęcia, prowadzonej przez zespół pracowników (doradca zawodowy, psycholog i broker edukacyjny) grupy wsparcia, chętnie – w miarę posiadanego czasu wolnego – pozostaje w kontakcie z innymi uczestnikami zajęć. Podjęcie przez Annę K. dalszej nauki, świadczy o niewątpliwym sukcesie działalności prowadzonej w Stowarzyszeniu SPOZA. Założenia projektu przewidujące objęcie beneficjenta (podopiecznego) holistycznym systemem wsparcia, przełożyły się na godny naśladownictwa rezultat. Broker edukacyjny Grażyna Przybysz